Miażdżyca tętnic to przewlekła choroba układu sercowo-naczyniowego. W dużej mierze wynika z odkładania się w uszkodzonych fragmentach naczyń krwionośnych komórek zapalnych i frakcji tzw. złego cholesterolu LDL. Związki te przylegają ciasno do ścian tętnic i tworzą tzw. blaszki miażdżycowe, które z czasem powodują zwężenie ścian i ograniczenie przepływu krwi i tlenu.
Proces tworzenia się blaszek miażdżycowych i w konsekwencji rozwoju choroby jest wieloletni i daje o sobie znać dopiero, kiedy jest już w pełni rozwinięta, zazwyczaj następuje to po 5 roku życia.
Miażdżyca tętnic może obejmować różne naczynia, między innymi:
- tętnice szyjne
- tętnice kończyn dolnych
- tętnice jamy brzusznej
- tętnice nerkowe
Objawy są uzależnione od lokalizacji wystąpienia zmian miażdżycowych. Jeżeli blaszki tworzą się w okolicach mózgu, mogą wystąpić zawroty głowy, zaburzenia czucia i równowagi. Objawy ze strony serca to przede wszystkim duszności i drętwienie kończyn. W przypadku kończyn dolnych są to częste bóle łydek, a w przypadku jamy brzusznej - bóle brzucha.
Główną przyczyną miażdżycy jest zła dieta, pełna smażonych produktów i przetworzonych przekąsek. Pozostałe przyczyny to:
- palenie papierosów
- brak aktywności fizycznej
- cukrzyca
- nadwaga
- chroniczny stres
Ryzyko jest większe, jeśli choroba jest uwarunkowana genetycznie (wystąpiła w rodzinie), a także zwiększa sie wraz z wiekiem.
Leczenie miażdżycy opiera się na podawaniu leków przeciwpłytkowych, a jeśli one okazują się nieskuteczne - konieczne jest wykonanie zabiegów takich jak wszczepieni by-passów. Najważniejsza jest jednak profilaktyka i ograniczanie czynników, które mogą przyczynić się do rozwoju choroby. Ponadto ważna jest także zdrowa dieta. O kondycję żył i tętnic warto dbać już od wczesnej młodości, aby zminimalizować ryzyko zachorowania w przyszłości.
Nieleczona miażdżyca może doprowadzić do rozwoju innych chorób, wśród nich znajdują się:
- choroba wieńcowa
- udar mózgu
- tętniak aorty
- choroby nerek
- zawał serca
Miażdżyca to zatem choroba zagrażająca życiu, ponieważ brak leczenia może doprowadzić do groźnych powikłań, z których część może zakończyć się śmiercią.
