Zaburzenia jedzenia to częsta dolegliwość, która przytrafia się głównie osobom młodym. Klasyfikuje się je jako zaburzenia psychiczne ponieważ mają silny związek z czynnikami psychologicznymi.
Najczęściej diagnozowane zaburzenia jedzenia to anoreksja i bulimia. W przypadku anoreksji chory jest przekonany o swojej nadwadze i nieatrakcyjnym wyglądzie, z tego też względu zaczyna się głodzić. Chowa lub wyrzuca jedzenie, w efekcie coraz drastyczniej chudnie.
Bulimia natomiast to sytuacja nieco inna. Osoby chore mają zaburzenia kompulsywne, które polegają na ciągłym objadaniu się, a następnie wywoływaniu wymiotów. To również ma na celu kontrolowanie wagi - osoby z bulimią czują ogromne wyrzuty sumienia, dlatego też prowokują wymioty.
Zaburzenia jedzenia mogą być także związane z problemami natury psychonerwicowej. Dotyczą w szczególności nerwicy lękowej, fobii i hipochondrii.
Chory obawia się zatrucia lub tego, że ma jakąś alergię pokarmową, o której nie wie i z tego powodu unika jedzenia, boi się go i je tylko niektóre produkty. Często też nadmiernie przyjmują leki przeciwbiegunkowe, przeciwwymiotne lub krople żołądkowe, aby zapobiec ewentualnemu zatruciu.
Lęk przed przytyciem i zachorowaniem lub śmiercią to najczęstsze przyczyny wystąpienia zaburzeń odżywiania.
Zaburzenia jedzenia są o tyle niebezpieczne, że bliscy chorego bardzo długo nie zdają sobie sprawy z tego, że może on mieć jakieś problemy. Chorzy skutecznie ukrywają swój stan i niechętnie przyjmują jakąkolwiek pomoc.
Bardzo ważne jest wówczas przekonanie go do wizyty u psychologa, który pomoże poznać przyczynę wystąpienia zaburzeń. Pomoc specjalisty jest bardzo ważna, ponieważ nieleczone zaburzenia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji takich jak depresja, ciężkie choroby lub nawet zgon.
Zaburzenia jedzenia wynikają przede wszystkim z braku poczucia własnej wartości, poczucia braku akceptacji ze strony środowiska czy przeświadczenie o swojej nieatrakcyjności i beznadziejności. Zwykle są to obawy bezpodstawne, jednak często wynikają z postawy innych wobec chorego.
Przykładowo - rodzice często wpajają dzieciom, że powinny być zdolne, ładne i szczupłe, zapominając o tym, że dziecko powinno czuć się akceptowane bez względu na to, jakie jest. Podobnie jest z rówieśnikami - wystarczy kilka osób, które powiedzą dziecku coś nieprzyjemnego, żeby wpędzić je w poczucie, że jest gorsze i musi się zmienić.
