Trwa ładowanie...
Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Kamila Drozd

Przyczyny bulimii

Avatar placeholder
05.09.2013 14:40
Przyczyny bulimii
Przyczyny bulimii

Bulimia nervosa została uznana za kategorię diagnostyczną stosunkowo niedawno. Po raz pierwszy opisał ją brytyjski badacz George Russell w 1979 r. Przyczyny zaburzeń odżywiania są bardzo złożone. Teorie wyjaśniające ich powstawanie opierają się na analizie czynników biologicznych, rodzinnych, psychologicznych i społecznych. Można ponadto wyróżnić czynniki predysponujące do rozwoju zaburzenia oraz czynniki wyzwalające (spustowe, poprzedzające bezpośrednio wystąpienie epizodu chorobowego).

spis treści

1. Czynniki biologiczne bulimii

Istotną rolę w powstawaniu bulimii może odgrywać serotonina – jest to neuroprzekaźnik związany również z zaburzeniami nastroju i zaburzeniami lękowymi, które często współwystępują z bulimią. W leczeniu bulimii stosuje się z dość dobrym efektem leki przeciwdepresyjne z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, co potwierdza znaczenie niedoboru serotoniny w powstawaniu zaburzenia. Ostatnio bada się rolę czynników peptydowych regulujących łaknienie, takich jak: leptyna, neuropeptyd Y, oreksyna. U niektórych pacjentów po prowokacji wymiotów stwierdza się wzrost stężenia endorfin, związanych z układem nagrody i odczuciem satysfakcji, zadowolenia. Uważa się również, że pewne znaczenie mają czynniki genetyczne, predysponujące do wystąpienia takich cech osobowości, jak: impulsywność i niestabilność emocjonalna.

2. Czynniki rodzinne i psychologiczne bulimii

Zwiększone ryzyko zachorowania na bulimię mają dzieci rodziców otyłych, nadużywających alkoholu, leczonych z powodu depresji. Nadmierny krytycyzm rodziców, wysokie oczekiwania w stosunku do dziecka, perfekcjonizmoraz koncentracja rodziny na sprawach wyglądu i masy ciała mogą przyczyniać sie się do rozwoju bulimii, podobnie jak chaotyczna struktura, rozpad rodziny, konflikty między jej członkami, zaniedbywanie dzieci.

Zobacz film: "Sól w diecie - ile można spożywać?"

Osoby cierpiące na bulimię zazwyczaj mają obniżone poczucie własnej wartości. Jest to zarówno czynnik zwiększający ryzyko zachorowania, jak i podtrzymujący zaburzenie. Z bulimią często współwystępują zaburzenia osobowości typu borderline oraz osobowość wieloimpulsywna. Jednym z najwcześniej zidentyfikowanych czynników ryzyka jest wykorzystanie seksualne i doświadczenie przemocy w dzieciństwie.

3. Czynniki społeczne bulimii

Uważa się, że odgrywają istotną rolę w genezie zaburzeń odżywiania. Bulimia występuje znacznie częściej w krajach uprzemysłowionych, o wysokim standardzie życia. Promowany przez media kanon szczupłej sylwetki towarzyszy powszechnej dostępności atrakcyjnego, zróżnicowanego jedzenia. Bulimia praktycznie nie występuje w krajach, w których panuje głód. Rozpoznanie bulimii początkowo stawiano głównie w krajach zachodnich. Wzrost zachorowań na bulimię w krajach Europy Wschodniej i innych częściach świata towarzyszy przemianom społecznym i kulturowym związanym z globalizacją.

4. Czynniki wyzwalające epizod chorobowy

Wystąpienie bulimii często poprzedzają:

  • intensywne odchudzanie się,
  • rozwód, rozpad rodziny,
  • bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa, życia lub zdrowia (przemoc fizyczna lub seksualna).
Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze