Co jest zdrowsze – szpinak czy jarmuż?

Zalety szpinaku są ogromne. Jest doskonałym źródłem witaminy A, odpowiadającej za zdrową skórę i oczy – 180 g warzywa pokrywa 56 proc. dziennego zapotrzebowania na tę witaminę. Jednak to jarmuż jest jej prawdziwą skarbnicą, bo 130 g tej rośliny pokrywa 188 proc.

Porcja szpinaku (100 g) jest prawie o połowę mniej kaloryczna niż taka sama ilość jarmużu. Warzywa zawierają zbliżoną porcję błonnika (szpinak ok. 2,6 g, jarmuż - 3,8 g w 100 g produktu), dzięki czemu doskonale regulują pracę układu pokarmowego. Obydwa mają również niską zawartość sodu (jarmuż – 12 mg, szpinak – 26 mg) i żelaza (jarmuż – 1,7 mg, szpinak – 2,8 mg). Kolejnym bezcennym dla naszego zdrowia składnikiem mineralnym jest wapń – podstawowy budulec kości i zębów. Jarmuż zawiera go aż 157 mg, szpinak – 93 mg na 100 g.

Warzywa dostarczają nam również witaminy B6 – niezastąpionej w procesie trawienia tłuszczy i spalania białek. Jarmuż ma jej 0,23 mg, szpinak – 0,28 mg. Podczas gdy jarmuż zdecydowanie wygrywa w kategorii „zawartość witaminy C”: szpinak – 67,8 mg, jarmuż – 120 mg w 100 g produktu, to szpinak zawiera mniej potasu – 235 mg (jarmuż – 530 mg).

Za opakowanie 200 g jarmużu zapłacimy ok. pięć złotych, tyle samo za identyczną ilość szpinaku. Zasadniczą różnicą jest to, jak warzywa zachowują się podczas gotowania. Szpinak kurczy się w wysokich temperaturach. Jarmuż nie tylko nie zmienia swojej objętości podczas gotowania, ale znacznie dłużej pozostaje świeży. Warto jednak pamiętać, że zarówno jarmuż, jak i szpinak tracą część swoich cennych witamin i składników mineralnych podczas obróbki w wysokich temperaturach – staraj się zatem sięgać jak najczęściej po surowe warzywa, gotuj je na parze lub duś bardzo krótko z dodatkiem oliwy z oliwek.

Ze względu na dużą zawartość związków purynowych, szpinak nie powinien być spożywany przez osoby cierpiące na dnę moczanową lub kamicę nerkową - zwłaszcza szczawianową. Jarmuż z kolei zawiera substancje hamujące wchłanianie jodu, dlatego nie jest zalecany osobom z niedoczynnością tarczycy.

Szpinak pochodzi z centralnej i południowo-zachodniej Azji, a jego pierwsze uprawy prowadzili Persowie. Sławę zyskał dzięki zgromadzeniu francuskich sióstr pielęgniarek od św. Wincentego a Paulo, które z zielonych liści przyrządzały nalewkę, ale prawdziwy rozgłos przyniosła mu dopiero ikona popkultury – marynarz, główny bohater amerykańskiej kreskówki – Popeye.

Jarmuż to botaniczna odmiana kapusty pochodząca z rejonu śródziemnomorskiego, wyjątkowo lubiana przez starożytnych Rzymian. Popularny produkt kuchni wegetariańskiej i wegańskiej jest składnikiem wielu tradycyjnych potraw holenderskich, portugalskich i brazylijskich. Niemcy również docenili zalety jarmużu i stosują go w swoich dietach. W Polsce jest częściej używany jako ozdoba niż główny składnik potraw, ale na szczęście wciąż zyskuje na popularności.

Jarmuż i szpinak to bezcenne produkty, które powinniśmy stosować jak najczęściej w naszej diecie. Chociaż mogłoby się wydawać, że tę walkę wygrywa jarmuż, to szpinak nie pozostaje daleko w tyle.