Dieta zdrowa dla żołądka

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy jest najczęstszym schorzeniem układu pokarmowego. Wrzód żołądka to głęboki ubytek błony śluzowej, który powstaje w wyniku drażniącego działania soku żołądkowego.

Choroba wrzodowa  jest najczęściej wynikiem nadmiernego wydzielania soku żołądkowego, który uszkadza nabłonek. Helicobacter pyroli (bakteria) stanowi główną przyczynę zmian zapalnych błony śluzowej żołądka oraz czynnik ryzyka rozwoju choroby wrzodowej.

Zakażenie H. pyroli może także prowadzić do rozwoju chłoniaka tego organu i stanowić przyczynę raka żołądka.

Kolejnym schorzeniem jest nieżyt, czyli zapalenie żołądka. Zapalenie błony śluzowej jest wynikiem zaburzenia równowagi między kwaśnym sokiem trawiennym a mechanizmem ochronnym, jakim jest błona śluzowa.

Najczęstszymi czynnikami powodującymi zapalenie organu są: alkohol, często przyjmowane leki (aspiryna, ibuprofen, ketonal), zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze.

Ponadto stany zapalne żołądka mogą być spowodowane zaburzeniami hormonalnymi oraz chorobami na tle nerwowym – nerwice wywołane nadmiernym stresem. Stan zapalny może mieć przebieg łagodny, szybko przemijający, ale może też doprowadzić do zapalenia krwotocznego.

Najczęstszymi objawami zapalenia są:

• bóle i ucisk w dołku podsercowym,
• nudności,
• wymioty,
• biegunka.

Ostre krwotoczne zapalenie żołądka może być stanem zagrażającym życiu, gdyż następuje wówczas znaczna utrata krwi.

Leczenie schorzeń żołądka i dwunastnicy ma na celu nie tylko zmniejszenie dolegliwości bólowych, ale również przyspieszenie gojenia się owrzodzenia oraz zapobieganie nawrotom schorzenia.

Leczeniu farmakologicznemu zazwyczaj towarzyszy odpowiednia dieta oraz zaprzestanie stosowania używek. Restrykcyjną dietę należy stosować tylko w okresach zaostrzeń choroby, a po zmniejszeniu objawów należy wykluczyć potrawy zwiększające wydzielanie soku żołądkowego – ostre przyprawy (ocet, pieprz, chili) – oraz ograniczyć spożywanie potraw smażonych. Ale dieta ta jest również stosowana w celach profilaktycznych i skutecznie zapobiega ewentualnym schorzeniom. Warto ją stosować przynajmniej dwa razy w roku przez miesiąc.

Głównym celem diety żołądkowej jest ograniczenie produktów i potraw pobudzających wydzielanie soku żołądkowego: kawy, mocnej czarnej herbaty, napojów gazowanych, alkoholu, tłustego rosołu, wywarów kostnych i grzybowych, owoców cytrusowych (grejpfrut), warzyw marynowanych (ogórki, papryka, pieczarki), wędzonych wędlin i ryb, potraw smażonych, pieczonych, pikantnych.

Do diety należy wprowadzić produkty, które ograniczają wydzielanie soku żołądkowego oraz neutralizują działanie kwasu solnego: lekkostrawne tłuszcze – masło, śmietanka, oleje roślinne, oliwa z oliwek, margaryny miękkie, produkty nabiałowe – chude mleko, świeży biały twaróg, jaja (na miękko), ryby, chude wędliny, chude mięso.

Należy zmniejszyć spożycie produktów gorących oraz zimnych, gdyż zwiększają motorykę żołądka. Ponadto warto ograniczyć produkty bogate w błonnik (pieczywo razowe, grube kasze, suche nasiona roślin strączkowych, surowe warzywa i owoce).

W diecie żołądkowej wskazane jest spożywanie 4-5 posiłków dziennie o małych objętościach, by nie obciążać układu pokarmowego. Należy jeść powoli, dokładnie gryząc, najlepiej o stałych porach dnia. Potrawy należy sporządzać metodą gotowania w wodzie, na parze, pieczenia w folii i duszenia bez uprzedniego obsmażania.

Potrawy należy przygotowywać samodzielnie. Jeśli dolegliwości żołądkowe nasilają się, najlepszym antidotum jest zupa rybna, która nie tylko łagodzi stany zapalne, ale także odkwasza organizm.