Laktuloza – działanie, wskazania, przeciwwskazania, skutki uboczne

Laktuloza jest syntetycznym dwucukrem składającym się z galaktozy i fruktozy.

Laktuloza nie jest trawiona w jelicie cienkim. Flora bakteryjna jelita grubego rozkłada laktulozę na dwutlenku węgla i kwasów organicznych. Substancje powstałe w wyniku rozpadu laktulozy powodują zwiekszenie wody w jelicie grubym, co pobudza perystaltykę jelit.

Laktuloza powoduje zakwaszenie treści pokarmowej w jelicie grubym i zmniejszenia stężenia amoniaku we krwi. Laktuloza ma działanie lekko przeczyszczające. Działanie laktulozy rozpoczyna się 24–48 h po podaniu.

Laktuloza w dawkach terapeutycznych nie powoduje podrażnienia nabłonka jelitowego, nie wpływa na procesy wchłaniania substancji zjonizowanych ani nie wywołuje utraty białka.

Wskazania do stosowania laktulozy to zaparcia oraz encefalopatia wątrobowa. Laktulozę stosuje się jako środek zapobiegawczy niewydolności nerek, a także śpiączce wątrobowej.

Laktuloza jest także stosowana w celu zmiękczenia stolca w przypadkach takich jak guzki krwawnicze odbytu, stany po zabiegach operacyjnych na jelicie grubym i odbycie.

Nie wszyscy pacjenci mogą stosować laktulozę. Przeciwwskazania do stosowania laktulozy jest niedrożność jelit, nietolerancja laktozy, a także galaktozemia.

Laktuloza nie powinna być stosowana przez pacjentów, którzy mają dziedziczną nietolerancję galaktozy, pierwotny niedobór laktazy, a także zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Zachować ostrożność stosując duże dawki u osób chorych na cukrzycę.

Skutki uboczne laktulozy to: gazy, biegunka, nudności i wymioty, bóle brzucha. W trakcie długotrwałego stosowania lub stosowania dużych dawek mogą wystąpić zaburzenia składu elektrolitowego osocza (hipokaliemia) i hipomagnezemia), pojedyncze przypadki odmy pęcherzykowej jelit.