Nawłoć kanadyjska – właściwości, działanie i zastosowanie

Nawłoć kanadyjska (Solidago canadensis L.), określana także jako „drzewko Matki Boskiej” to gatunek rośliny wieloletniej, który należy do rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej, ściślej mówiąc z południowej Kanady. W Polsce rośnie na łąkach, polach, pastwiskach i przy drogach, nad brzegami rzek, na gruzowiskach oraz nieużytkach rolnych i przemysłowych. Jest również uprawiana jako roślina ozdobna i lecznicza. Można ją sadzić w ogrodach, ale i w dużych donicach. Doskonale się sprawdza na słonecznych balkonach i tarasach.

Jak wygląda nawłoć kanadyjska? Ma żółte kwiaty, tworzące koszyczki otoczone kwiatami języczkowymi oraz sztywną, pojedynczą łodygę. Ta jest pokryta włoskami. Roślina osiąga wysokość około 1,5 m. Jej liście są lancetowate i zaostrzone, z wierzchu gładkie, od spodu omszone, a podziemne kłącza szybko tworzą olbrzymie gniazda. Ta długowieczna bylina zakwita pod koniec lata. Najbardziej intensywny okres kwitnienia nawłoci kanadyjskiej przypada jednak na sierpień i wrzesień.

Nawłoć kanadyjska, podobnie jak nawłoć pospolita (tak zwana mimoza) jest ceniona ze względu na właściwości lecznice. Niegdyś wykorzystywali ją Indianie z Ameryki Północnej. Stosowali ją na wzmocnienie i pobudzenie organizmu, a także oczyszczenie. Z jej korzeni przygotowywali lewatywy, a z ziela i korzeni wyciągi. Napar z nawłoci kanadyjskiej był również stosowany w leczeniu przeziębień oraz zewnętrznie na obolałe miejsca.

Ponieważ drzewko Matki Boskiej jest zasobne w saponiny, glikozydy flawonoli, takie jak rutyna i kwercetyna, olejki eteryczne, kwas chlorogenowy, polisacharydy, roślina działa antyseptycznie, przeciwzapalnie, przeciwbólowo, przeciwkaszlowo, moczopędnie, przeciwgrzybicznie, odtruwająco, napotnie i ściągająco.

Nawłoć kanadyjską można wykorzystywać w wielu okolicznościach. Pomaga łagodzić objawy kaszlu, stąd warto po nią sięgać w przypadku przeziębienia, grypy, ale zapalenia oskrzeli czy astmy oskrzelowej. Można ją także stosować, gdy pojawiają się dolegliwości ze strony układu moczowego związane z krwiomoczem, białkomoczem, kamicą nerkową czy zapaleniem pęcherza moczowego.

Ponadto roślina obniża i reguluje ciśnienie tętnicze krwi, pracę układu pokarmowego, pomaga też w dolegliwościach reumatycznych i oczyszcza organizm z toksyn.

Z suszonej nawłoci kanadyjskiej można przygotować syrop. Cenne właściwości ma także miód nawłociowy, który powstaje na bazie różnych gatunków nawłoci, w tym nawłoci pospolitej, nawłoci późnej i nawłoci kanadyjskiej. Polecany jest osobom z problemami układu moczowego i trawiennego.

Popularny jest napar z suszonej nawłoci kanadyjskiej, który wykorzystuje się zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Wewnętrznie stosuje się go w przypadku chorób dróg oddechowych, a także układu moczowego czy pokarmowego oraz w leczeniu trądziku. Z kolei okłady, także ze świeżych kwiatów i liści nawłoci kanadyjskiej, łagodzą podrażnienia mechaniczne skóry, wspierają leczenie ran. Można je także traktować jak specyfik przy infekcjach grzybiczych i bakteryjnych pochwy czy płyn do płukania jamy ustnej i gardła.

Aby przygotować napar z nawłoci kanadyjskiej wystarczy łyżkę suszonego ziela zalać wrzątkiem i odstawić do zaparzenia na około 20 minut. Po tym czasie należy napój przecedzić i pić dwa razy dziennie.

Z nawłoci kanadyjskiej można także zrobić nalewkę, która obniża ciśnienie krwi, reguluje przemianę materii, wspiera prawidłowe funkcjonowanie naczyń krwionośnych oraz leczenie schorzeń układu moczowego.

Różne gatunki nawłoci bywają ze sobą mylone. Jak rozróżnić nawłoć pospolitą od kanadyjskiej? Wszystkie gatunki nawłoci są bylinami o nierozgałęzionych, wyprostowanych, zakończonych kwiatostanami łodygach. Nawłoć kanadyjska ma łodygę owłosioną na całej swojej długości, a nawłoć pospolita posiada łodygę bez owłosienia. Ponadto jej kwiaty są większe, bez szypułek i zdecydowanie bardziej zwarte przy łodydze.