Obsesja na punkcie wagi
Obsesja na punkcie własnego ciała to problem nie tylko nastolatek. Współczesne kanony piękna wciąż hołdują smukłym sylwetkom i płaskim brzuchom, bez grama niepotrzebnego tłuszczu. Kobiety dążą do ideału nawet kosztem własnego zdrowia, zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Obsesja na punkcie wyglądu może prowadzić do bardzo groźnych zaburzeń, które mają duży wpływ na życie kobiet i mężczyzn.
1. Zaburzenia postrzegania własnej wagi
Początkowo zaburzenia w postrzeganiu własnej wagi niczym nie przypominają problemu. Przecież każdy z nas mniej lub bardziej interesuje się swoim wyglądem i zależy nam, by wszystko było na swoim miejscu. To zainteresowanie własnym ciałem szybko jednak nabiera tempa. Kilku-, a nawet kilkunastokrotne stawanie na wagę w ciągu dnia i obniżenie nastroju spowodowane niezadowoleniem z wagi to pierwsze sygnały obsesji. Sytuacja ta nie budziłaby zastrzeżeń, gdyby problem z nadwagą rzeczywiście istniał. Tymczasem BMI większości osób przesadnie martwiących się swoją wagą, jest prawidłowe. Problem jest sztucznie wykreowany, to dlatego w przypadku anoreksji czy bulimii mówi się o zaburzeniach psychicznych.
2. Anoreksja i bulimia
Anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny, jest jedną z konsekwencji obsesji na punkcie wagi. To groźna choroba, która polega na zaburzeniach odżywiania się. Anorektyk ustala sobie własny rytm jedzenia, a właściwie – niejedzenia. Głodówka jest tu głównym sposobem na osiągnięcie wymarzonej wagi. Jej dolna granica nie jest jednak określona, dlatego nawet drastyczny spadek wagi nie jest przez chorą osobę odbierany pozytywnie. Zaburzenie psychiczne nie pozwala zobaczyć realnych efektów głodówki, przede wszystkim jej skutków ubocznych. Problemy z cerą i włosami, ogólne osłabienie organizmu, uczucie senności i zmęczenia, zaburzenia miesiączkowania oraz funkcjonowania układu krążenia to konsekwencje anoreksji. Choroba dotyka przeważnie młodych kobiet, które nie ukończyły 25. roku życia, ale występuje także u kobiet i mężczyzn dojrzałych. Brak interwencji lekarskiej prowadzi często do śmierci, a zbyt długie trwanie w anoreksji – do nieodwracalnych zmian w funkcjonowaniu organizmu.
Objawami bulimii są m.in. napady objadania się i wywoływania wymiotów w celu usunięcia treści pokarmowej z żołądka. To trudny do zdiagnozowania problem. O ile anoreksja jest widoczna niemalże gołym okiem, bulimia stwarza pozory normalności. Osoby z tym zaburzeniem odżywiania kamuflują się – jedzą prawidłowo, objadają się w samotności, a wymioty prowokują w umiejętny i trudny do dostrzeżenia przez innych sposób. Wymioty to niejedyna forma pozbywania się jedzenia z żołądka – osoby chore na bulimię spożywają także środki przeczyszczające, wykonują lewatywę i nadmierne ćwiczenia fizyczne. Leczenie bulimii skupia się na psychoterapii.
Obsesja na punkcie wagi może prowadzić do poważnych zaburzeń odżywiania, jak anoreksja i bulimia. Dlatego należy nie tylko rozsądnie podchodzić do własnego wyglądu, ale też bacznie obserwować członków rodziny i przyjaciół. Od tego, jak wcześnie dostrzeżemy ich problem, zależy efektywność ich leczenia.