Woda strukturyzowana i pamięć wody. Co mówi nauka?

Jeszcze kilkanaście lat temu wydawało się, że o wodzie wiemy wszystko. Jednak dynamiczny rozwój aparatury badawczej i metod pomiarowych sprawił, że tamtą wiedzę należy dziś odesłać do lamusa.

Wielu naukowców o światowym autorytecie, w tym Dr Luc Montaigner, laureat Nagrody Nobla, posługuje się dziś sformułowaniem „struktura wody” i bada właściwości energoinformacyjne wody. Zdaniem specjalisty w dziedzinie fizyki chemicznej Uniwersytetu w Stanford, prof. Andersa Nilssona, struktura wody w rzeczywistości jest zupełnie inna od tego, co zostało napisane w podręcznikach i co naukowcy od ponad 100 lat przyjmują na wiarę.

Woda strukturyzowana – co to takiego? Czy istnieje pamięć wody? Czy to prawda czy oszustwo? Poznaj najnowsze odkrycia naukowe dotyczące tych niezwykłych właściwości wody. Francja, Anglia, Japonia, USA, Izrael, Bułgaria, Ukraina – tam wszędzie prowadzone są badania dotyczące wody. Poznaj opinie Noblistów, kandydatów do Nagrody Nobla i innych wybitnych naukowców, mających na swoim koncie setki publikacji.

Dr Luc Montaigner, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny (2008), współodkrywca wirusa HIV. Otrzymał ponad 20 prestiżowych nagród za wybitne osiągnięcia naukowe.

Zobacz film: "Żywność light pod lupą dietetyka"

Podczas zorganizowanej przez UNESCO konferencji (2014) dr Luc Montaigner, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny (2008), współodkrywca wirusa HIV, przedstawił tezy dotyczące idei „pamięci wody”, czyli przenoszenia przez wodę informacji za pośrednictwem elektromagnetycznego śladu DNA. Według Montaignera, teza o „pamięci wody” staje się coraz mniej kontrowersyjna z uwagi na coraz liczniejsze badania naukowe.

Wzbogacają one osiągnięcia biologii molekularnej i sugerują rozwój nowych sposobów przekazywania komunikatów genetycznych (transmisja, transdukcja, teleportacja). Zdaniem Montaignera, DNA emituje słabe fale elektromagnetyczne, które powodują zmiany strukturalne w wodzie, utrzymujące się nawet w skrajnie wysokich rozcieńczeniach.

Dr Montagnier dysponuje urządzeniem, które może wykryć takie fale elektromagnetyczne. Są one najsilniejsze, gdy pochodzą z bakteryjnego i wirusowego materiału genetycznego. „W przyszłości możemy wykorzystać te odkrycia nie tylko do diagnostyki, ale także do leczenia. Możliwe, że fale elektromagnetyczne o pewnej częstotliwości zabiją fale wytwarzane przez bakteryjne DNA” – powiedział Montagnier w wywiadzie dla czasopisma „Science” w 2010 roku. Opisany mechanizm nie jest tożsamy z homeopatią.

• Źródło: Martin Enserink, UNESCO to host meeting on controversial ‚memory of water’ research (2014), http://www.sciencemag.org/news/2014/09/unesco-host-meeting-controversial-memory-water-research (26.09.2018)

Jacques Benveniste, francuski immunolog, odkrywca innowacyjnej metody diagnozowania alergii, typowany jako kandydat do Nagrody Nobla

To właśnie on jest twórcą koncepcji “pamięci wody”. Zdaniem Benveniste’a (1935-2004), woda w odpowiednich okolicznościach zatrzymuje informacje o substancjach, z którymi poprzednio była w kontakcie i może je przekazać do innych biosystemów.

Benveniste opublikował artykuł w prestiżowym czasopiśmie „Nature”, w którym stwierdził, że krwinki białe, zwane bazofilami, kontrolujące reakcję organizmu na alergeny, można aktywować w celu wytworzenia odpowiedzi immunologicznej za pomocą roztworów przeciwciał, które zostały tak rozcieńczone, że w ogóle nie zawierają żadnej z tych biomolekuł. Mogłoby to oznaczać, że cząsteczki wody zachowują pamięć przeciwciał, z którymi poprzednio się zetknęły (mogłoby to potwierdzać ewentualną skuteczność leków homeopatycznych).

Zdaniem Benveniste’a, „Biomolekuły komunikują się z cząsteczkami receptora, wysyłając sygnały elektromagnetyczne o niskiej częstotliwości, które receptory zbierają jak radia dostrojone do określonej długości fali”. Benveniste był immunologiem, nie fizykiem – przedstawił rewolucyjną ideę, ale – jak sam powiedział – „szczegóły nie były jego obowiązkiem”.

John Maddox, redaktor czasopisma „Nature”, poprzedził artykuł Benveniste’a komentarzem redakcyjnym zatytułowanym „Kiedy uwierzyć w niewiarygodne”, w którym przyznał: „Nie ma obiektywnego wytłumaczenia tych obserwacji”, później napisał też, że „istnieje zjawisko do wyjaśnienia”. Pomimo że nie potwierdzono obserwacji Benveniste’a w innych eksperymentach, artykuł zawierający raport z jego badań nie został nigdy wycofany z „Nature”.

• Źródło: Philip Ball, The memory of water, https://www.nature.com/news/2004/041004/full/news041004-19.html (25.09.2018)

Profesor Anders Nilsson z Uniwersytetu Sztokholmskiego, autor ponad 300 artykułów w recenzowanych czasopismach, w tym: „Nature”, „Science”, „PNAS”, „Nature Chemistry”, „Nature Communication”, które są cytowane ponad 20000 razy. Badanie wody przeprowadzone pod kierunkiem prof. Nilssona zostało uznane przez „Science” za jeden z 10 najważniejszych przełomów naukowych roku 2004.

Profesor Anders Nillson, badając wodę za pomocą lasera rentgenowskiego, odkrył, że woda może ona istnieć w dwóch stanach ciekłych, jako dwa różne płyny, różniące się strukturą i gęstością, czyli sposobem połączenia ze sobą cząsteczek. Z badań profesora Nillsona wynika, że stosowanie terminu „struktura wody” jest w pełni zasadne, ponieważ takie zjawisko istnieje. Wyniki przełomowych badań prof. Nillsona i współpracowników zostały opublikowane w czasopiśmie „Science”.

• Źródło: Kyung Hwan Kim, Alexander Späh, Harshad Pathak, Fivos Perakis, Daniel Mariedahl, Katrin Amann-Winkel, Jonas A. Sellberg, Jae Hyuk Lee, Sangsoo Kim, Jaehyun Park, Ki Hyun Nam, Tetsuo Katayama, Anders Nilsson, Maxima in the thermodynamic response and correlation functions of deeply supercooled water, “Science” 2017, vol. 358, s. 1589-1593.

Profesor Ignat Ignatov – bułgarski naukowiec, założyciel Centrum Naukowo-Badawcze Biofizyki Medycznej; honorowy lekarz w Europejskiej Akademii Nauk Przyrodniczych (Niemcy). Autor ponad 400 uznanych publikacji naukowych.

Dr Oleg Mosin, rosyjski naukowiec, biochemik, badacz wody. Autor ponad 200 publikacji naukowych. Badacze uważają, że pojęcie “struktura wody” dotyczy rozkładu atomów cząsteczki wody oraz rozłożenia cząsteczek wody w przestrzeni.

Cechy struktury fizycznej cząsteczki wody i krótkotrwałych wiązań wodorowych wynikające z oddziaływania elektromagnetycznego oraz oddziaływań donor-akceptor pomiędzy sąsiadującymi atomami wodoru i tlenu w molekułach wody umożliwiają tworzenie się nanostruktur – klastrów o ogólnym wzorze (H2O)n, gdzie n = 3-27 i więcej, które są wrażliwe na oddziaływania elektromagnetyczne i pole akustyczne, zdolne do odbierania, przechowywania i przekazywania informacji dotyczących ostatnich czynników na nie wpływających. Istnienie struktur wody w postaci klastrów przewidywano teoretycznie, a potwierdzono za pomocą nowoczesnych metod badawczych: spektroskopii protonowego rezonansu magnetycznego, spektroskopii w podczerwieni, dyfrakcji promieni rentgenowskich i neutronów na kryształach wody. Badania nie pozostawiają wątpliwości, że możemy mówić o „strukturze wody”.

• Źródło: Ignat Ignatov, Mosin Oleg Victorovich. „Structure of water for origin of life and living matter.” Интернет-журнал Науковедение2 (15) (2013).

Dr Martin Chaplin, pracownik naukowy South Bank University w Anglii, autor kilkudziesięciu publikacji naukowych

Zdaniem dr. Chaplina, „Pamięć wody” to koncepcja, wedle której właściwości roztworu wodnego preparatu zależą od wcześniejszej historii próbki. Wiązanie tego zjawiska z mechanizmem homeopatii może jednak wprowadzać w błąd. Istnieje wiele dowodów dotyczące tego, w jaki sposób może powstać mechanizm „pamięci wody”. Istnieją również mechanizmy powodujące, że może mieć to wpływ na systemy biologiczne, które zasadniczo różnią się od zwykłej wody.

• Źródło: Chaplin, The Memory of Water: an overview, “Homeopathy”, vol. 96, issue 3, July 2007, s. 143-150 [RG Journal Impact 2,35]

Viktor Fedorovych Kovalenko, ukraiński naukowiec, pracujący na Wydziale Elektroniki Fizycznej i Biomedycznej, autor wielu publikacji naukowych

Kovalenko zbadał metodą rozpraszania emisji laserowej, jakie zależności występują pomiędzy strukturalnymi parametrami wody (zbiory, rozmiary i formy skupień cząsteczek oraz ich względne stężenie), jak również jaki jest czas trwania wpływu informacyjnego.

Otrzymane dane pozwoliły określić takie cechy pamięci wodnej jako zdolność do różnicowania zawartości wpływającej informacji, zwiększający się wraz ze wzrostem czasu oddziaływania stopień zapamiętywania oraz stopniowe wytracanie zapamiętanych informacji. Stworzono analogię pomiędzy cechami pamięci wody i cechami pamięci mózgu, dzięki czemu wyciągnięto wniosek o tożsamości ich natury – obie mają charakter pola.

Fizycznym nośnikiem pamięci mózgu są konfiguracje spinu pomiędzy czterowartościowymi atomami tlenu w cząsteczkach wody, które zawierają neurony. Tożsamość struktur pamięci wody i pamięci mózgu pozwala wyjaśnić mechanizmy powstawania pamięci mózgowej, czynniki warunkujące pamięć krótkotrwałą i długotrwałą oraz przyczyny jej powstawania, jak również naturę świadomości i złożone mechanizmy jej powstawania, rozwoju i degradacji, czego dowiedziono w oparciu o eksperymentalne badania dotyczące pamięci wody.

• Źródło: Kovalenko Viktor Fedorovych, Analogy of Memory Properties of Water and the Ones of the Brain, Science Journal of Physics (2013), vol. 2013.

Dr Masaru Emoto – japoński naukowiec, zajmujący się badaniem struktur wody, autor kilkunastu bestsellerowych książek

Dr. Masaru Emoto, badając kryształy zamrożonej wody, odkrył, że zmieniają one kształt i strukturę w zależności od czynników zewnętrznych, których działaniu są poddane. Do badania wykorzystano wodę pobraną ze źródła w Lourdes we Francji. W przypadku, gdy eksperymentator wypowiedział słowa takie jak: „Love and Thanks” czy poddał wodę działaniu częstotliwości kompozycji muzycznej B. Smetany The Moldau, kryształy przybierały kształt uporządkowany, harmonijny, przypominający gwiazdkę śniegu. Woda poddana częstotliwościom muzyki heavy-metal czy brzmienia słowa „Devil” powodowało, że kryształy nie tworzyły harmonijnej struktury.

Wyniki eksperymentu zostały opisane w recenzowanym czasopiśmie wraz z dokumentacją fotograficzną. Badania dr. Masaru Emoto sugerują, że woda może magazynować uczucia i stany świadomości, które można postrzegać jako rodzaj energii. Wiele osób może zadać pytania, w jaki sposób dźwięki lub myśli mogą wpływać na wodę? Fotografie wykonane przez Emoto pokazują, że mogą. W zrozumieniu tego może pomóc współczesna teoria superstrun, oceniana jako najbardziej obiecująca teoria fizyki kwantowej. Warto również zapoznać się z teorią ingenezy polskiego uczonego prof. Tadeusza Tellera.

• Źródło: Emoto Masaru, „Healing with water”, The journal of alternative & complementary Medicine1 (2004), s. 19-21, [Impact Factor 1,49]

Radin, G. Hayssen, M. Emoto, T. Kizu – naukowcy zajmujący się pilotażowym badaniem zaskakujących właściwości wody

Badacze podjęli próbę sprawdzenia, czy intencjonalne oddziaływanie na wodę wpłynie na kryształy lodu, które z niej powstaną. W pilotażowym badaniu przeprowadzonym w warunkach podwójnie ślepej próby wzięło udział ok. 2000 osób w Tokio, których zadaniem było wpływać za pomocą pozytywnego skupienia na próbki wody, znajdujące się w chronionym elektromagnetycznie pomieszczeniu w Kalifornii.

Uczestnicy eksperymentu nie byli świadomi, że podobne próbki wody znajdowały się także w innym miejscu jako próba kontrolna. Kryształy lodu, które utworzyły się podczas przeprowadzania dwóch prób zostały na zasadzie ślepej próby zidentyfikowane i sfotografowane, a następnie fotografie zostały – również na zasadzie ślepej próby – ocenione pod względem estetycznym przez 100 niezależnych osób. Wyniki pokazały, że kryształy powstałe z wody poddanej pozytywnemu działaniu intencji, uzyskały wyższe oceny pod względem estetycznym w porównaniu do próbek kontrolnych. Eksperyment potwierdził, że intencjonalne oddziaływanie na wodę wpływa na to, jakie kryształy się z niej tworzą.

• Radin D., Hayssen G., Emoto M., Kizu T.. Double-blind test of the effects of distant intention on water crystal formation. “Explore: The Journal of Science and Healing”, 2 (5), (2006), 408-411.

Profesor Jacob Azoulay na Wydziału Fizyki w Ariel University w Izraelu, autor znaczących publikacji naukowych

Profesor Azoulay przeprowadził eksperyment, którego celem było przebadanie właściwości oczyszczonej wody w polu magnetycznym i porównanie jej z wodą nieoczyszczoną. Na wodę oddziaływano za pomocą stałego pola magnetycznego i zmiennego pola elektromagnetycznego. Zmierzono wpływ oddziaływania pola elektromagnetycznego na wzrost poziomu wody w rurkach kapilarnych i czas potrzebny do usunięciu pola magnetycznego.

Zbadano i omówiono zależność wyników pomiarów od natężenia pola magnetycznego i cyklicznych zabiegów oddziaływań czasowych wykonywanych cyklicznie. Wyniki namagnesowania za pomocą pola statycznego i pola elektromagnetycznego zostały porównane i omówione.

Oddziaływanie magnetyczne sprawia, że wzmacnia się struktura grupująca wiązania wodorowe i efekt polaryzacji cząsteczek wody. Dlatego po każdej serii eksperymentalnej następował test „pamięci”, którego wyniki pozwoliły uzyskać wgląd w zachowanie wiązań molekularnych i wodorowych wody. Stwierdzono, że woda pamięta i utrzymuje przez kilka godzin wpływ przechodzenia przez nią pola magnetycznego, a także, że wiele cech mechanicznych wody zostaje zmienionych podczas cyklicznej obróbki za pomocą pola magnetycznego.

• Źródło: Jacob Azoulay, Memory features of water cyclically treated with magnetic field, World Journal of Engineering (2016), Vol. 13, issue: 2, s. 120-123.

Dr R. P. Upadhyay, pracownik naukowy w: Department of Biochemical Engineering and Biotechnology, Hinduski Instytut Technologii w Delhi

Naukowiec stwierdził, że na czystą wodę nie wpływa pole magnetyczne, ani nie zachowuje ona „pamięci” poprzednich doświadczeń. Zdumiewający jest jednak fakt, że ta właściwość wody zmienia się, gdy jest ona wystawiona na działanie powietrza (tlenu). Tworzą się wówczas ciekłe krystaliczne strefy wyłączenia (EZ), zwłaszcza w pobliżu nanocząstek. Struktura nanocząsteczkowa nie jest kinetyczna unieruchomione, lecz reaguje na zmiany środowiskowe. Ponadto EZ mogą zawierać informacje dotyczące powierzchni wody. Na podstawie tych faktów, działania niektórych leków i obserwacji klinicznych dotyczących homeopatii, przedstawiono model nanocząski EZ.

Celem było zrozumienie zachowania pamięci leku źródłowego nawet w przypadku seryjnego, szóstego rozcieńczenia, gdy – pod względem fizycznym – leku źródłowego już nie ma. Model sugeruje, że podczas kilku początkowych rozcieńczeń nanocząstki absorbują lek źródłowy, który modyfikuje ich strukturę. Takie nanocząsteczki wraz z zaadsorbowanym lekiem źródłowym jako nukleatory, budują wokół niego zmodyfikowane powłoki EZ.

Zarówno strukturalnie zmodyfikowane nanocząstki, jak i ich zmodyfikowane powłoki uzyskują informacje na temat leku źródłowego w postaci „surowej i skondensowanej”. Kolejne rozcieńczenia, podczas których zachodzą gwałtownych uderzenia, powodują, że zmodyfikowane powłoki EZ rozrywają się na nanocząsteczki obecne w roztworze, odpowiednio modyfikując ich struktury.

W ten sposób przekazywana jest informacja o leku źródłowym, która ewoluuje od jednego rozcieńczenia do następnego, nawet poza liczbę Avogadra. Ten model wyjaśnia również inne niezwykłe i różnorodne aspekty działania leków homeopatycznych.

Stanowi on racjonalną podstawę dla dalszych badań, jako że zrozumienie medycyny homeopatycznej może okazać się kluczowa dla zrozumienia nanonauki, wody i zjawiska nazywanego „pamięcią wody”.

• Źródło: Upadhyay, R. P. (2017). The possible mechanism of memory through nanoparticles and exclusion zones. Water, 7, 158-176.

Prof. Dr Mu Shik Jhon (1932-2004) – prezes Koreańskiej Akademii Nauk i Technologii, światowy autorytet w dziedzinie nauki wiedzy o wodzie, który poświęcił 40 lat na badania i jest autorem ponad 250 prac naukowych.

Prof. Dr Mu Shik Jhon przedstawił dowody naukowe na strukturalne właściwości wody i jej pozytywny wpływ na zdrowie. Naukowiec podkreśla, że regularne spożywanie wody o strukturze heksagonalnej przynosi efekty w postacie:

• poprawy odporności
• szybszego nawodnienia
• skutecznego oczyszczania organizmu z toksyn
• zmniejszenia wagi
• długowieczności i lepszego zdrowia ogólnego

Prof. Dr Mu Shik Jhon wykazał w badaniach, że w ludzkim organizmie ma miejsce znaczne ustrukturyzowanie wody wokół białek i zwłaszcza wokół DNA. Zdrowe DNA różni się od uszkodzonego ilością otaczających je cząsteczek wody o strukturze heksagonalnej. Każda zdrowa komórka tworzy wokół siebie rodzaj ochronnej osłony z cząsteczek wody strukturyzowanej heksagonalnej, która nie przepuszcza wirusów, bakterii i toksyn.

• Mu Shik Jhon, Wodna zagadka i sześciokątny klucz. Dowody naukowe na istnienie wody sześciokątnej i jego pozytywny wpływ na zdrowie!, Uplifting Press 2004.

Wnioski prof. Mu Shik Jhona potwierdzili w latach 90-tych XX w. naukowcy amerykańscy z centrów badawczych Stanu Georgia w USA (m.in. prof. dr Lee H. Lorenzen – New Jersey Institute of Technology Newark USA), którzy wykazali, że komórki zdrowych narządów są otoczone molekułami wody strukturyzowanej, zaś narządów chorych (niezależnie od choroby) są otoczone wodą niestrukturyzowaną. Teorię prof. Mu Shik Jhona poparli także: węgierski noblista prof. Albert Szent-Gyorgyi oraz dr Yang H. Och (Harvard University), Gil Ho Ki (Koreański Instytut Nauki i Technologii)

• Źródło: Yang H. Och, Gil Ho Ki, Miracle Molecular Structure of Water: Human Body Loves Hexagonal Water, Dorrance Publishing Cooperation 2002.

Prof. Jurij A. Rachmanin, ekspert WHO, wice Przewodniczący Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, prowadzący od ponad dwudziestu lat badania różnych niekonwencjonalnych technologii związanych z wodą, w tym technologii Grandera, stwierdził na podstawie wielu przeprowadzonych testów.

Profesor Rachmanin stwierdził, że działanie informacyjne technologii Grandera:

• zapewnia szybsze obumieranie bakterii
• stymuluje wzmożone samooczyszczanie wody
• zapewnia jej większą mikrobiologiczną stabilność

Obejrzyj FILM