Kiełki - wartości odżywcze, uprawa w domu

Rośliny w swoich ziarenkach magazynują witaminy, minerały i białka. Jednak spożywanie nasion to nie to samo co kiełków. W ziarenkach w trakcie kiełkowania uaktywniają się enzymy, które przetwarzają substancje odżywcze, tak by nasz organizm umiał je przyswoić. W ten sposób zwiększa się ilość witamin, aminokwasów powstających z białek oraz łatwo przyswajalnych cukrów prostych.

Kiełki zbóż są skarbnicą witamin z grupy B, C, D, E, A oraz K. Ponadto zawierają duże ilości magnezu, wapnia, fosforu, żelaza, cynku, jodu, potasu, miedzi, litu, selenu i manganu. Mają mnóstwo beta-karotenu, kwasów tłuszczowych omega-6 i błonnika. Poza tym są niskokaloryczne i łatwostrawne.

Drogocenny wpływ kiełków na nasze zdrowie to ochrona przed wolnymi rodnikami. Obniżają one cholesterol, zapobiegają miażdżycy i nowotworom, pomagają w trawieniu. Należy je jeść przy problemach z włosami, paznokciami i cerą, gdyż zawarte w nich składniki odżywcze doskonale wpływają na ich stan. Ponadto wzmacniają układ odpornościowy, a co najważniejsze, kiełki poprawiają nasze samopoczucie!

Kiełki najlepiej jeść codziennie i na surowo, szczególnie gdy chorujesz albo jesteś zmęczona, ponieważ dodają energii. Są niedocenionym składnikiem sałatek, omletu, jajecznicy, pasty, jogurtu. Można je również dodawać do kanapek. Z powodzeniem możesz je stosować jako substytut ziół: koperku, pietruszki czy szczypiorku. Ostre kiełki rzeżuchy czy rzodkiewki możesz spożywać z wędlinami, twarogiem, sosami. Delikatne kiełki pszenicy czy słonecznika świetnie nadają się do leguminy albo koktajlów mlecznych. Kiełki soi albo fasoli są wyśmienitym dodatkiem do potraw mięsnych i rybnych. Przed spożyciem warto je sparzyć, aby pozbyć się ich goryczki. Jako że jest to zdrowa żywność, możesz ją jeść niemal bez ograniczeń.

Samodzielna hodowla kiełków jest bardzo prosta. Wystarczy kupić ich nasiona w sklepie ze zdrową żywnością. Uprawiać można kiełki jęczmienia, owsa, gryki, lucerny, prosa, dyni, cieciorki, siemienia, soczewicy, rzodkiewki, fasoli mung, żyta, brokułów, czerwonej kapusty, gorczycy. Kupione nasiona należy przebrać, usuwając przebarwione i połamane. Te, które nam pozostaną, płuczemy w przegotowanej, letniej wodzie. Wypłukane kładziemy w salaterce, wlewamy do nich wodę i zostawiamy na 4-12 godzin, by spęczniały. Na 1 filiżankę nasion wlewamy 3-4 filiżanki wody.

Jest kilka możliwości hodowli:

• na ligninie – na wilgotną ligninę kładziemy namoczone wcześniej nasionka. Pamiętamy, by lignina nie wyschła – zraszamy ją kilka razy dziennie;
• na sitku – nasiona kładziemy na sitku, salaterkę napełniamy wodą, by była blisko sitka, ale by ziarenka w niej nie pływały. Wodę należy zmieniać dwa razy dziennie i przepłukiwać nasiona;
• w kiełkownicy – kiełkownica składa się z trzech pojemników, zbiornika na wodę i pokrywki. Roślinki należy zraszać kilka razy dziennie.

Kiełki najlepiej rosną w temperaturze 18-21°C w ciemnym zakątku. Pamiętaj, by chronić je przed słońcem, bo staną się gorzkie. Kiełki są gotowe w zależności od rodzaju nasion po 2-7 dniach. By były chrupiące, warto je przepłukać przed jedzeniem. Kiełki soi zbieramy, gdy mają 1 cm, lucerny od 3 do 5 cm, owsa, gdy urosną na długość ziarna, rzeżuchy po 2 dniach, a rzodkiewki, gdy mają 3 cm.

Kiełki słonecznika najlepiej samemu wyhodować. Jednak jeśli nie masz na to czasu, możesz je kupić. Pamiętaj, że po 5 dniach tracą one wartość, więc trzeba zwrócić uwagę na to, jakie kupujesz. Kupuj w sklepach, w których przebywają w chłodni. Zwróć uwagę, czy nie są spleśniałe. Sprawdź termin przydatności do spożycia. Kupione trzymaj w lodówce – w naczyniu, które przepuszcza powietrze.

Kiełki zawierają witaminy i mikroelementy, zapewniają dobre samopoczucie i smukłą sylwetkę, przeciwdziałają wielu chorobom cywilizacyjnym. Jedzenie kiełków jest traktowane jako wartościowe uzupełnienie diety i ochrona przez zawałem i chorobami nowotworowymi.