Owoce leśne

Lubią rosnąć w słonecznych miejscach na skrajach lasów. Można je znaleźć również na porębach i polanach. Owocują głównie w czerwcu i lipcu. Oprócz dzikich gatunków mamy także poziomkę domową, która rośnie na małych plantacjach i w przydomowych ogródkach. Kwitnie dłużej niż jej dzika kuzynka – można ją zbierać od lipca do września. Poziomki najlepiej jest zjeść zaraz po zebraniu, ponieważ są bardzo delikatne, łatwo pleśnieją i gniotą się. Są źródłem cukrów, potasu, żelaza, fosforu, wapnia, siarki i kwasów organicznych. Wśród witamin króluje u poziomek witamina C. Poziomki najchętniej zjadamy na surowo lub w owocowych sałatkach. Takie smakują nam najbardziej. Niemowlakom można je podawać dopiero powyżej 1. roku życia, gdyż wcześniej mogą powodować alergię. Owoce poziomek są smaczne, a jej liście zdrowe. Mieszanki ziołowe przygotowane z nich polecane są przy kamicy nerkowej i nieżytach jelit. Jednak pamiętajmy, że liście poziomek z domowego ogródka nie mają takich właściwości leczniczych, jak te dzikie.

Maliny to owoce leśne, które są równie smaczne jak poziomki i równie szybko się psują. Leśne odmiany owocują w lipcu i sierpniu oraz mają drobne owoce. Ich uprawne kuzynki mają większe od nich owoce, a ich zbiory trwają dłużej, aż do jesieni. Te zdrowe owoce najbardziej nadają się do bezpośredniego spożycia i zastosowania w deserach lub z dodatkami typu bita śmietana. Ich bardzo dobry smak można zamknąć w słoiku, robiąc z nich dżemy, soki, konfitury, galaretki i wino. Są źródłem garbników, cukrów oraz witaminy C. Podobnie jak poziomki, można je podawać dzieciom dopiero po ukończeniu 1. roku życia. Soki i herbaty malinowe znane są z działania napotnego. Używa się ich przy przeziębieniach, anginach i grypie. Liście dzikiej maliny są stosowane do ziołowych herbatek, które regulują zaburzenia jelitowe i żołądkowe u dzieci.

Owoce jeżyn zwykle są czarne lub szare, a ich pędy długie. Rosną w zaroślach, przy drogach, w lasach, na polnych miedzach. Ich odmiana ogrodowa daje większe owoce i jest bardziej soczysta niż dzikie jeżyny. Możemy je znaleźć od sierpnia do października. Jeżyny powinny być szczególnie chętnie zjadane przez kobiety, ponieważ zawierają duże ilości „witaminy młodości”, czyli witaminy E. Są również źródłem błonnika, magnezu, potasu i witaminy A. Jeżyny można zjadać na surowo bądź mogą być składnikiem deserów. To odpowiednie owoce na odchudzanie. Świetnie nadają się do przetworów: soków, dżemów i konfitur. Jeśli dziecko uczulone jest na jabłko, to nie wolno mu także podawać jeżyn, ponieważ mogą wywołać alergię krzyżową. Liście jeżyn stosowane są przy grypie, przeziębieniach, kaszlu, katarze.

Czarne jagody inaczej nazywane są borówkami. Występują w lasach, tworząc borówczyska. Owocują od lipca do września. Są to bardzo smaczne owoce leśne, które zawierają cukry, kwasy organiczne, garbniki, witaminy A, B1, B2, B6, PP, C i barwniki organiczne. Ponadto mają dużo potasu, fosforu, wapnia i magnezu. W Polsce hoduje się borówki. Najbardziej powszechną odmianą jest borówka amerykańska, której owoce są większe od tradycyjnych jagód, a ich sok nie barwi. Czarne jagody są środkiem na zaburzenia przewodu pokarmowego. Świeże owoce w diecie mogą działać przeczyszczająco, a suszone zapierająco. Ich liście obniżają poziom cukru, dlatego są polecane diabetykom. Czarne jagody można suszyć na słońcu lub w piekarniku. Przechowuje się je w foliowych woreczkach albo metalowych puszkach.

Jest to drobna krzewinka, która rośnie w lasach i na torfowiskach. Jej owoce są czerwone lub czerwono-białe i mają twardą skórkę. Są źródłem witaminy C, kwasów organicznych i cukrów. Jada się je na surowo lub przygotowuje się z nich galaretki albo konfitury do mięsa. Osoby chore na kamicę nerkową powinny ich unikać. Nie należy podawać ich niemowlętom. Suszone liście borówki brusznicy stosuje się w postaci odwaru przy zapaleniach dróg moczowych, żółciowych, kamicy moczowej, biegunce. Odwar ma działanie dezynfekujące i ściągające.