Płynny miód – powstawanie, charakterystyka, właściwości zdrowotne, miód naturalny a sztuczny

Miód płynny, w branży pszczelarskiej zwany patoką, to miód uzyskany tuż po wirowaniu. Nektar i spadź zebrane przez pszczoły trafiają do ula i plastrów. Pszczoła zbieraczka już w czasie transportu wyssanego surowca rozpoczyna jego przetwarzanie, które kontynuują pszczoły pracownice.

Dzięki działaniu enzymów i kwasów zawartych w ślinie pszczół, rozpoczyna się produkcja miodu płynnego, której pierwszym etapem jest odparowanie wody i rozpad cukrów złożonych w proste, już na plastrach.

Po kilku dniach miód zostaje zasklepiony woskiem. Wówczas pszczelarze zbierają plastry, rozpoczynając właściwą obróbkę produktu do etapu miodu płynnego. Plaster zostaje wówczas odsklepiony i odwirowany w miodarce.

Wyróżniamy trzy rodzaje miodu – począwszy od miodu płynnego, poprzez skrystalizowany, na kremowym kończąc. Płynny miód jest produktem wyjściowym. Naturalny proces krystalizacji, następujący po kilku miesiącach, nie umniejsza jego właściwości zdrowotnych.

Miód kremowy, powstający natomiast w wyniku manipulacji temperaturą produktu i mieszaniem jego rodzajów, również jest stanowi bombę witaminową.

Na właściwościach zdrowotnych płynnego miodu poznał się sam Hipokrates, pionier medycyny. Substancje antybiotyczne i antybakteryjne miodu płynnego pozwoliły mu dożyć sędziwego wieku 111 lat.

Miód płynny, bogaty w witaminy z grupy B, A, C, kwas foliowy, a także składniki mineralne takie jak potas, chlor, fosfor, żelazo, magnez i mangan nie tylko wzmacnia serce i odporność, ale też przyspiesza gojenie się ran.

Częste spożywanie płynnego miodu leczy wrzody żołądka, uspokaja, zapobiega miażdżycy i stymuluje pracę mózgu. Doraźnie warto go stosować w biegunkach, przeziębieniu i stanach zapalnych gardła.

Dodając płynny miód do herbaty czy mleka, pamiętajmy jednak, by napoje nie były zbyt gorące. W temperaturze powyżej 40 stopni miód traci swoje cenne właściwości.

Płynny miód ma postać lejącego się, lepkiego płynu. Nabierany łyżeczką, powinien ściekać z niej jednostajnym strumieniem, na kanapce czy talerzyku tworząc stożek. Może zawierać naturalnie występujące grudki, co odróżnia naturalny miód płynny od sztucznego.

Sztuczny miód nie tylko rozleje się po talerzu, ale też szybko rozpuści się w herbacie. Miód naturalny spowoduje mętnienie płynu, utworzy smugi i będzie potrzebował czasu by całkowicie połączyć się z cieczą.

Ważny jest również smak płynnego miodu. Naturalny produkt ma posmak goryczki, powoduje lekkie cierpnięcie języka, a w czasie rozpuszczania się w ustach wydobywa różne posmaki, powodując ewolucję smaku. Sztuczny płynny miód ma płaski, niezmienny smak – to wyłącznie połączenie cukru z wodą.

Najważniejszym elementem rozróżniającym miód płynny naturalny od sztucznego jest jednak zachodzący proces krystalizacji. Miód przechowywany w zacienionym miejscu w temperaturze pokojowej zachowa płynność nawet przez rok, jednak prędzej czy później skrystalizuje. W płynnym miodzie produkowanym chemicznie nie utworzą się grudki.