Rogal świętomarciński - właściwości

Rogale świętomarcińskie to bardzo popularna słodycz, która w cukierniach pojawia się zwłaszcza 11 listopada, w dniu Św. Marcina. To właśnie tego dnia od lat 80. XIX wieku z inicjatywy poznańskiego piekarza, Józefa Melzera, po mszy odpustowej rozdawano je ubogim. Ta legenda o rogalach świętomarcińskich jest żywa do dzisiaj, choć powtarzane są różne jej wersje.

Od kilku lat rogal świętomarciński obecny jest na liście chronionych oznaczeń geograficznych w Unii Europejskiej. A to oznacza, że według prawa może być wypiekany wyłącznie przez cukiernie mieszące się w Poznaniu i województwie wielkopolskim. Producenci muszą jednak posiadać certyfikat Poznańskiego Tradycyjnego Rogala Świętomarcińskiego.

Niektórzy sądzą, że rogale świętomarcińskie to nic innego jak tradycyjne rogale drożdżowe. Nic bardziej mylnego. Przygotowuje się je z ciasta półfrancuskiego. Podstawą nadzienia jest biały mak, którego smak wzbogacony jest cukrem, orzechami, rodzynkami, owocami kandyzowanymi i migdałami lub aromatem migdałowym. Rogal ma kształt półksiężyca, a warstwy przekroju widocznie się zaznaczają. Po upieczeniu skórka rogala jest brązowa, polewa się ją lukrem i posypuje drobno posiekanymi orzechami.

Tradycyjne rogale świętomarcińskie przygotowuje się ręcznie, a to oznacza, że cały proces jest czasochłonny. Składniki również nie są najgorszej jakości, co często dyktuje cenę tego produktu.

Przepis na rogale świętomarcińskie teoretycznie znaleźć można w wielu książkach kucharskich i na serwisach internetowych. Czy jednak to prawdziwa receptura? Jeśli chcemy mieć pewność, a przy tym lepiej poznać rogal świętomarciński warto odwiedzić Rogalowe Muzeum Poznania. Mieści się ono w renesansowej kamienicy z widokiem na Ratusz i koziołki. Turyści mogą tam dowiedzieć się, jak wypieka się tradycyjny rogal św. Marcina, jak również poznać kilka faktów na temat historia Poznania.

Rogal marciński z całą pewnością należy do produktów wysokokalorycznych. Dostarcza 850 kcal, co wnika m.in. z surowców użytych do produkcji. W składzie rogali świętomarcińskich znajduje się margaryna, która jest źródłem tłuszczów nasyconych. Z kolei orzechy dostarczają tłuszczów wielonienasyconych. Obecne w nich migdały obfitują w magnez, fosfor i wapń. Mimo wszystko należy pamiętać, że rogal świętomarciński, choć bardzo smaczny, musi być jedzony z umiarem. To słodycz jak każda inna, której smak zdominowany jest przez cukier.

W listopadzie rogal świętomarciński znaleźć można w niemal każdej cukierni. Nie zawsze jednak jest to tradycyjny wyrób. Uwagę trzeba zwracać na nazwę, bo ta jest chroniona i tylko ona obowiązuje. A zatem wszelkie modyfikacje, np. rogal z Poznania, podpowiadają, że mamy do czynienia z podróbką.

Po rogale świętomarcińskie najlepiej wybrać się do stolicy Wielkopolski. I tam, przy okazji spaceru po pięknej starówce, posmakować tego regionalnego przysmaku.