Właściwości skrobi opornej
Skrobia kojarzy się nam zazwyczaj z węglowodanami, które można znaleźć w białym ryżu, chlebie i ziemniakach. Tego rodzaju węglowodany mogą podnosić poziom glukozy we krwi i sprzyjać tyciu.
Jednak skrobia oporna działa odwrotnie. Zgodnie ze swoją nazwą opiera się enzymom trawiennym w żołądku i jelicie cienkim. Dzięki temu można ją zaliczyć do rodzaju błonnika pokarmowego. Ma cechy zarówno rozpuszczalnego, jak i nierozpuszczalnego błonnika i jest uważana za probiotyk i prebiotyk.
Właściwości charakterystyczne dla probiotyku i prebiotyku
Ze względu na to, że skrobia oporna nie jest trawiona, bakterie okrężnicy mogą rozłożyć ją w kwasy tłuszczowe o krótkim łańcuchu węglowym (ang. short-chain fatty acids – SCFA). Te krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe zwiększają kwasowość okrężnicy (obniżają jej pH), tworząc przyjazne środowiska dla „dobrych bakterii” i jednocześnie hamując wzrost bakterii szkodliwych.
Dzięki właściwościom sprzyjającym wzrostowi dobrych bakterii skrobię oporną zalicza się do probiotyków. Cechy prebiotyku natomiast nabiera ona na końcowym etapie rozkładu, dzięki czemu napędza florę bakteryjną okrężnicy. Chroni w ten sposób ciało przed infekcjami, a komórki jelita grubego przed rakiem.
Właściwości charakterystyczne dla błonnika
Skrobia oporna nie ulega trawieniu w jelicie cienkim (u zdrowych osób). Spożycie posiłku ją zawierającego pomaga ustabilizować poziom glukozy we krwi przy jednoczesnym obniżeniu stężenia cholesterolu w surowicy krwi. Ponadto skrobia oporna zwiększa uczucie sytości i przeciwdziała magazynowaniu tłuszczu.
Źródła skrobi opornej
Tę dobroczynną substancję można znaleźć między innymi w zielonych bananach, karczochach, cykorii, ryżu, jęczmieniu, mące z kaszy gryczanej, fasoli i groszku. Jednym z najbogatszych źródeł skrobi opornej jest surowy ziemniak. Jednak, ponieważ jedzenie ziemniaków w takiej postaci nie jest najlepszym pomysłem, następnym razem po ich ugotowaniu pozwól im ostygnąć i zjedz je na zimno. Proces chłodzenia pozwala skrobi opornej odbudować się.