Trwa ładowanie...
Artykuł zweryfikowany przez eksperta: mgr Natalia Słowik

Czy to już anoreksja? Wskazówki dla rodziców

Avatar placeholder
20.07.2016 13:58
Czy to już anoreksja? Wskazówki dla rodziców
Czy to już anoreksja? Wskazówki dla rodziców (Zdjęcie jabłka / Shutterstock)

Wielu rodziców z zatrwożonym sercem przygląda się swoim dorastającym córkom, które zaczynają mieć obsesję na punkcie odchudzania. Próbują coraz to nowszych diet, spędzają wiele godzin przed lustrem, okupują łazienkę i - mimo spadku wagi - wciąż nie wydają się być w pełni zadowolone ze swojego wyglądu.

Po czym poznać, czy zachowanie naszego dziecka wynika z chęci bycia atrakcyjnym dla płci przeciwnej (co jest przecież normalnym zjawiskiem w okresie dojrzewania), czy też cierpi już ono na poważne zaburzenia odżywiania?

Anoreksja, inaczej zwana jadłowstrętem psychicznym, najczęściej pojawia się w okresie dorastania. Choroba ta dotyka zarówno dziewczęta, jak i chłopców. Rozpowszechnienie u dziewcząt w wieku szkolnym i studentek wynosi około 1-2%.

Najłatwiejszym do zaobserwowania objawem anoreksji jest spadek masy ciała. Zwykle jesteśmy w stanie szybko zauważyć, że nasze dziecko znacznie zeszczuplało (choć należy pamiętać, że może ono starać się to ukryć, np. poprzez zakładanie luźniejszych ubrań). W tym miejscu należy zadać sobie pytanie: kiedy utrata wagi powinna nas zaniepokoić? Czy utrata 5 kilogramów w przypadku dorastającej dziewczyny stanowi już poważny problem?

Zobacz film: "Jak zdrowo jeść i tracić na wadze?"

Zgodnie z kryteriami opracowanymi przez specjalistów ze Światowej Organizacji Zdrowia, z anoreksją mamy do czynienia, gdy masa ciała pacjenta jest niższa o co najmniej 15% od oczekiwanej. Należy pamiętać, że spadek wagi musi być celowo wywołany i podtrzymywany przez pacjenta. Jeśli bowiem osoba chudnie pomimo tego, że nie ogranicza sobie jedzenia i nie wykonuje forsownych ćwiczeń fizycznych, to przyczyna utraty masy ciała może być inna. Najczęściej świadczy ona o istnieniu jakiejś przewlekłej choroby wyniszczającej, guza mózgu lub zaburzeń jelitowych (np. zespół złego wchłaniania, choroba Crohna).

Sam znaczący spadek masy ciała nie jest jeszcze wystarczającym powodem do rozpoznania u pacjenta anoreksji. Spadek ten musi być wywołany unikaniem tzw. „tuczących pokarmów” oraz wykonywaniem przynajmniej jednej z następujących czynności: prowokowaniem wymiotów, przeczyszczaniem się, uprawianiem wyczerpujących ćwiczeń fizycznych, stosowaniem leków mających zmniejszyć poczucie głodu lub stosowaniem środków moczopędnych. Niektóre z tych czynności mogą być trudne do zaobserwowania przez rodziców, zwłaszcza jeżeli pracują i spędzają w domu mało czasu. Warto jednak zachować czujność i nie dać się zwieść, jeśli zauważymy, że z naszej łazienki znikają ogromne ilości papieru toaletowego, albo jeśli natkniemy się na środki moczopędne ukryte na dnie szafy dziecka.

ANOREKSJA U MĘŻCZYZN

ANOREKSJA U MĘŻCZYZN

Anoreksja często kojarzona jest jako problem kobiecy, jednak może dotykać obu płci. Mężczyźni rzadziej jednak zgłaszają się do lekarza. Z tego powodu trudno jest ustalić faktyczny odsetek mężczyzn zmagających się z anoreksją. Sprawdź, czym objawiają się zaburzenia odżywiania u mężczyzn.

Kolejnym objawem anoreksji jest zaburzony obraz własnego ciała. Osoba cierpiąca na anoreksję w nieprawidłowy sposób spostrzega wagę lub kształt swojego ciała, uważa się za grubą, brzydką, niedoskonałą. Waga i kształt ciała wpływają także nadmiernie na jej samoocenę. Rodzice powinni zwrócić uwagę na to, jak ich dziecko się o sobie wyraża: czy często krytykuje swój wygląd i wagę? Czy wspomina, że chciałoby być jeszcze szczuplejsze?

Ostatnim objawem anoreksji są zaburzenia hormonalne, które u dziewcząt przejawiają się zatrzymaniem miesiączkowania, zaś u chłopców spadkiem zainteresowań seksualnych i potencji. Jeśli początki choroby występują przed okresem pokwitania, to zjawiska związane z dojrzewaniem są zahamowane lub opóźnione (np. u dziewcząt nie rozwijają się piersi, u chłopców narządy płciowe pozostają w stanie dziecięcym). Występowanie tych objawów z oczywistych przyczyn może być trudne do zweryfikowania przez rodziców.

Podsumowując, jeżeli dojdziemy do wniosku, że nasze dziecko stanowczo za mało waży, a dodatkowo zauważymy, że krytycznie się o sobie wypowiada, uparcie ćwiczy (choć do tej pory nie miało takich zainteresowań) lub ma gdzieś ukryte środki odchudzające i przeczyszczające – nie zwlekajmy, lecz zgłośmy się na konsultację do specjalisty. Trzeba bowiem pamiętać, że anoreksja jest chorobą podstępną, niezwykle wyniszczającą i w wielu przypadkach prowadzącą do śmierci.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze