Konserwanty E

Konserwanty to substancje przedłużające trwałość żywności, zapobiegając namnażaniu się drobnoustrojów. Jednakże wiele substancji konserwujących może negatywnie wpływać na zdrowie, wywołując alergie, napady astmy, bóle brzucha. Należy więc wybierać żywność jak najmniej przetworzoną.

1. Funkcje konserwantów

Konserwanty stosowane są w produkcji żywności w celu przedłużenia jej trwałości, zapobiegają także niekorzystnym zmianom organoleptycznym (barwa, smak, zapach i konsystencja). Podczas przechowywania w żywności zachodzą różnorodne, zazwyczaj niepożądane zmiany, które można podzielić na:

• fizjologiczne, spowodowane działaniem enzymów tkankowych. Zmiany tego typu występują zarówno w surowcach roślinnych, jak i zwierzęcych;
• biochemiczne, spowodowane działaniem enzymów tkankowych surowca, gdy nastąpiło przerwanie jego funkcji życiowych (np. brązowienie rozdrobnionych jabłek, psucie się mięsa);
• chemiczne, spowodowane reakcjami składników żywności zachodzącymi między sobą (np. nieenzymatyczne brunatnienie) lub ze składnikami środowiska (np. utlenianie);
• fizyczne, spowodowane zmianami struktury fizycznej samego produktu (np. schnięcie) lub oddziaływaniem czynników fizycznych otoczenia (np. zbrylanie);
• mikrobiologiczne, spowodowane działalnością drobnoustrojów (np. pleśnienie).

Zobacz film: "Tłuszcze mogą być zdrowe. Sprawdź jakie są najlepsze dla dziecka"

Konserwanty należą do najdawniej wprowadzonych dodatków do żywności, a zarazem wzbudzających najwięcej zastrzeżeń wśród konsumentów. Konserwanty i inne substancje wprowadzone do żywności w celach technologicznych oznaczone są odpowiednim numerem międzynarodowej klasyfikacji oraz symbolem E.

Konserwanty (substancje konserwujące) to substancje o charakterze chemicznym, które przedłużają trwałość żywności poprzez zmniejszanie szybkości przebiegu lub całkowite zahamowanie niekorzystnych procesów, głównie mikrobiologicznych i enzymatycznych, które powodują psucie i obniżanie się jakości żywności. Dzięki zahamowaniu lub wyeliminowaniu namnażania się drobnoustrojów chorobotwórczych lub biosyntezy toksyn można zapewnić bezpieczeństwo zdrowotne produktów.

2. Charakterystyka konserwantów:

E-210 - kwas benzoesowy, w środowisku naturalnym występuje w dojrzałych owocach jagodowych (borówka, jarzębina, czarna jagoda, żurawina) i cynamonie. Kwas benzoesowy jest stosowany do utrwalania kwaśnych produktów żywnościowych: napojów i soków owocowych, syropów, dżemów, galaretek i marmolad, owocowych nadzień cukierniczych.

E-211 - benzoesan sodu, jest jednym z najpopularniejszych środków konserwujących. W organizmie człowieka szybko się wchłania z przewodu pokarmowego i jest wydalany z moczem. Powoduje zakwaszenie organizmu oraz uczucie drapania w gardle. Działa silnie drażniąco na błonę śluzowa żołądka i często wywołuje ból i uczucie pieczenia w nadbrzuszu, zwłaszcza u chorych z chorobą wrzodową. Osoby uczulone na kwas acetylosalicylowy, czyli aspirynę, wykazują także reakcję na sole kwasu benzoesowego odczynem skórnym. Dlatego też alergicy powinni unikać produktów, na których etykietkach odnotowano dodatek E-210, E-211, E-212.

E-202 - sorbinian potasu, jest stosowany do utrwalania pieczywa, wyrobów ciastkarskich, mrożonego ciasta pizzy, ogórków konserwowych, dżemów, galaretek, przecierów owocowych, owoców suszonych i kandyzowanych, margaryny, past serowych, konserw rybnych, produktów mięsnych i drobiowych.

E-220 - dwutlenek siarki, stosowany jest jako substancja konserwująca, przeciwutleniacz, substancja zapobiegająca brunatnieniu. Dwutlenek siarki wykorzystywany jest do utrwalania szeregu produktów owocowych i warzywnych, jak suszone ziemniaki, warzywa i owoce.

Wzrost liczby stosowanych substancji dodatkowych związany jest z rosnącym zapotrzebowaniem na nowe typy i rodzaje żywności, których rozwój na rynku zależy od pozytywnej lub negatywnej opinii konsumentów.