8 z 14Czubajka kania

Bardzo ceniony grzyb, którego kapelusz posiada niezwykły orzechowy smak i ma mięsistą konsystencję. Często jest panierowany i smażony jak kotlet schabowy. Czubajki kanie można również dusić, gotować i marynować. Zawierają podobną do mleka ilość białka, sole mineralne, witaminy D, B1 i B2. Do spożycia nadaje się wyłącznie kapelusz. Trzon grzyba jest bowiem łykowaty i niesmaczny.

Grzybów tych należy szukać od czerwca do października w widnych nasłonecznionych miejscach, na skraju lasu, na polanach. Nie należy zbierać czubajek kań przy drogach i na terenach przemysłowych, ponieważ mają tendencję do gromadzenia szkodliwych metali ciężkich.

Kanie są niestety często mylone z bardzo niebezpiecznymi muchomorami sromotnikowymi, dlatego wielu grzybiarzy amatorów woli zostawić te grzyby w spokoju. Tak naprawdę jednak rozpoznanie kani jest bardzo proste: rośnie ona na wysokiej smukłej nóżce i w odróżnieniu od muchomora nie jest zakończona bulwą. To zresztą cecha charakterystyczna wszystkich muchomorów, stąd wytrawni grzybiarze często apelują, by nie zbierać młodych, nie w pełni rozwiniętych owocników, a także, by wyrywać cały grzyb, wraz z grzybnią.