Dieta św. Hildegardy - kim była? Zasady programu zdrowia i postu św. Hildegardy
Dieta św. Hildegardy to dieta oparta na orkiszu, owocach i warzywach. Dostarcza więc sporo witamin, składników mineralnych oraz błonnika, dzięki czemu przyczynia się do poprawy perystaltyki jelit i obniżenia poziomu cholesterolu. Poza tym dieta św. Hildegardy wzmacnia odporność oraz pozwala na pozbycie się toksyn, metali ciężkich i grzybów z organizmu. Święta Hildegarda proponowała także post leczniczy. Twierdziła, że nie jest on szkodliwy, a wręcz naturalny i potrzebny. Chodzi o to, by organizm miał szansę sięgnąć po energię nagromadzoną w "rezerwach". Sprawdź, na czym polega dieta i post św. Hildegardy.
1. Kim była św. Hildegarda
Św. Hildegarda, znana także jako Sybilla znad Renu, urodziła się w 1098 roku w Galii. Gdy miała osiem lat została poświęcona kościołowi i trafiła pod opiekę przeoryszy konwentu benedyktynek. Wiele lat później sama uzyskała tytuł przeoryszy.
Hildegarda z Bingen posiadała szeroką wiedzę z zakresu zielarstwa, które wykorzystywała do leczenia. W swoich książkach pisała o zasadach życiowych, które zapewniają człowiekowi równowagę, witalność, ale przede wszystkim – zdrowie.
2. Dieta św. Hildegardy
2.1. Zasady ogólne
Św. Hildegarda jest autorką sześciu zasad, których stosowanie pomaga w utrzymaniu zdrowia i sprawności – także psychicznej i duchowej. Pierwsza i najważniejsza brzmi "Właściwie jeść i pić".
Dieta św. Hildegardy opiera się głównie na:
- orkiszu - powinien być on podstawą każdego głównego posiłku, czyli śniadania, obiadu i kolacji
- owocach
- warzywach
Mięso i przetwory mleczne oraz mięso i produkty mięsne powinny być tylko dodatkiem. Należy je spożywać rzadziej i w ograniczonych ilościach.
Posiłki należy spożywać regularnie, co 3-4 godziny. Powinno się także pić dużo płynów - ok. 2 litry dziennie.
2.2. Produkty wskazane
- orkiszowe kasze, mąki, płatki
- kasztany jadalne
- koper włoski
- cieciorka
- chrzan
- migdały
- warzywa, takie jak: seler, buraki, marchew, pietruszka, cebula, dynia, czosnek, fasola
- owoce, takie jak: jabłka, czereśnie, wiśnie, pigwa, nieśplik japoński, dereń, jeżyny, porzeczki, daktyle, maliny, owoce cytrusowe, gruszki
- zioła, takie jak, m.in. pokrzywa, cząber, gałka muszkatołowa, kminek, kolendra, pieprz, krwawnik, lubczyk, macierzanka, melisa, mięta
W ograniczonych ilościach należy jeść produkty, takie jak:
- ziemniaki
- papryka
- pomidory
- ogórki
- warzywa kapustne
- pieczarki
2.3. Produkty przeciwwskazane
- por
- owoce, takie jak: brzoskwinia, truskawki, śliwki, borówki
- węgorz
- wieprzowina
- mięso z dzika
- kiełbasy
- majonez
- margaryna
- produkty konserwowe
- produkty wędzone
- artykuły z dodatkami tzw. polepszaczy smaku.
Nie są one wskazane ponieważ, jak twierdziła św. Hildegarda, mogą prowadzić do osłabienia systemu immunologicznego, co może skutkować częstszymi infekcjami wirusowymi.
3. Post leczniczy św. Hildegardy
Post św. Hildegardy jest ważnym elementem jej systemu leczniczego. Święta twierdziła, że nie jest on szkodliwy, a wręcz naturalny i potrzebny. Chodzi o to, by organizm miał szansę sięgnąć po energię nagromadzoną w "rezerwach". Podczas postu należy:
- rano pić herbatę z kopru włoskiego
- na obiad jeść zupę orkiszową
- na kolację pić herbatę z kopru
Nie każdy może przekonać się o zdrowotnych właściwościach postu św. Hildegardy. Przeciwwskazaniami do jego stosowania są:
- nerwice
- choroby psychiczne
- ostre infekcje
- wyniszczenie organizmu spowodowane chorobą nowotworową
- gruźlica
- ogólny bardzo zły stan zdrowia
4. Efekty diety św. Hildegardy
4.1. Wzmacnia odporność
Witaminy zawarte w owocach i warzywach wzmacniają odporność i pozwalają uchronić organizm przed infekcjami. Jednak szczególną rolę w ochronie przed zarazkami przypisuje się orkiszowi i zawartej w nim substancji o nazwie rodanid, która ma właściwości antybiotyczne.
4.2. Oczyszcza organizm z toksyn
Jednym z efektów diety św. Hildegardy ma być oczyszczenie organizmu z toksyn, metali ciężkich i pleśni. Hildegarda z Bingen przygotowała nawet specjalną miksturę, która ma pomóc pozbyć się grzybów z jelit.
To mus, którego bazą są gotowane gruszki. Sama Hildegarda mówiła o nim, że jest „bardziej wartościowy niż złoto”. Należy go jeść trzy razy dziennie przez miesiąc. Pierwszą łyżkę zalecała przed śniadaniem, następne dwie po obiedzie oraz trzy łyżki przed pójściem spać.
Do przygotowania musu gruszkowego św. Hildegardy potrzebujemy:
- 1 kg gruszek
- 6 łyżek miodu odszumowanego
- 70 g ziół, takich jak cząber, korzeń galgantu, wszewłogi górskiej i korzeń lukrecji
Owoce należy obrać i pozbawić gniazd. Następnie gotujemy je, aż do momentu, gdy staną się miękkie. Blendujemy je razem z miodem i ziołami i przekładamy do słoiczka. Zwolennicy oczyszczającej diety św. Hildegardy radzą wprowadzić taką kurację do diety na wiosnę lub jesienią.
4.3. Łagodzi objawy reumatyzmu
Zgodnie z wiedzą św. Hildegardy, do rozwoju reumatyzmu dochodzi wtedy, gdy zachwiana zostanie równowaga "czterech soków: krwi, wody, żółci i flegmy".
Według św. Hildegardy przy reumatyzmie szczególną uwagę należy zwrócić na spożywanie mięsa. Jej zdaniem problemy reumatoidalne mogą wynikać z nadmiernego spożywania mięsa, ponieważ prowadzi ono do zakwaszenia organizmu. Dlatego osobom zmagającym się z reumatyzmem święta zalecała, chociażby tymczasowe, zrezygnowanie z jedzenia mięsa.
Aby zmniejszyć ból pochodzenia reumatoidalnego św. Hildegarda radziła, by jeść tylko to, co nie powoduje zakwaszenia organizmu.
Opracowany na podstawie wiedzy św. Hildegardy plan terapii reumatyzmu składa się z sześciu części:
- post leczniczy
- sanacja jelit przy pomocy musu z gruszki
- psychoterapia – pacjenci ćwiczą cierpliwość
- upust krwi – powinno się go wykonywać dwa razy do roku, można także stawiać bańki lub chodzić do sauny
- regeneracja – spożywanie dań orkiszowych, owoców i warzyw
- aktywność fizyczna – pływanie, gimnastyka, jazda na rowerze
Święta Hildegarda była zielarką, dlatego przygotowała kilka przepisów ziołowych, które mogą zastosować osoby zmagające się z reumatyzmem:
- maść piołunowa św. Hildegardy – łagodzi bóle reumatoidalne, leczy zapalenie stawów i artrozę. Maść najlepiej wcierać gdy chore miejsce jest rozgrzane
- okłady z liści jesionu św. Hildegardy - do przygotowania potrzebujemy garść liści jesionu. Należy je gotować w pół litrze wody przez 5 minut. Po tym czasie odlewamy wodę, liście studzimy i kładziemy na chore miejsca
- żucie goździków św. Hildegardy - to kolejny naturalny sposób na pozbycie się opuchlizny spowodowanej reumatyzmem. Wystarczy żuć goździki przez 3-4 godziny dziennie, a obrzęk powinien się zmniejszyć.
