Dieta antyhistaminowa – zasady, produkty zakazane i dozwolone

Dieta antyhistaminowa to plan żywieniowy, który ma na celu ograniczenie spożycia pokarmów bogatych w histaminę lub substancje, które mogą stymulować jej uwalnianie. Histamina jest naturalnym związkiem chemicznym obecnym w organizmie, który u niektórych osób może wywoływać reakcje alergiczne, takie jak kichanie, swędzenie, zaczerwienienie skóry, obrzęk, a także problemy gastryczne.

1. Co to jest nietolerancja histaminy i jakie są jej objawy?

Nietolerancja histaminy jest stanem, w którym organizm nie jest w stanie efektywnie przetwarzać lub usuwać histaminy, co prowadzi do nadmiernego gromadzenia się tej substancji w organizmie. Jest to związek chemiczny, który jest naturalnie obecny w organizmie i odgrywa rolę w regulacji różnych procesów fizjologicznych, takich jak odpowiedź immunologiczna, regulacja przepuszczalności naczyń krwionośnych czy procesy trawienne.

U osób z nietolerancją histaminy organizm może mieć trudności w metabolizowaniu histaminy, co prowadzi do nadmiernego stężenia tej substancji we krwi. Najpopularniejsze objawy tego stanu to:

• bóle głowy lub migreny,
• zaczerwienienie skóry, swędzenie, wysypka skórna,
• problemy trawienne, takie jak bóle brzucha, wzdęcia, nudności, wymioty, biegunka,
• problemy z oddychaniem, takie jak duszności, katar, kichanie,
• zmęczenie, senność, problemy ze snem,
• bóle mięśni i stawów.
• zmiany nastroju, takie jak drażliwość, lęk, depresja.

Dolegliwości mogą być łagodne lub znacznie utrudniać codzienne funkcjonowanie. Diagnostyka nietolerancji histaminy może być trudna, ponieważ objawy te bywają mylone z innymi schorzeniami, takimi jak alergie pokarmowe czy zespół jelita nadwrażliwego.

2. Co to jest dieta antyhistaminowa i komu jest zalecana?

Dieta antyhistaminowa jest szczególnym planem żywieniowym, który skupia się na zmniejszeniu spożycia pokarmów zawierających dużą ilość histaminy oraz substancji mogących stymulować jej uwalnianie. Histamina to naturalnie występujący związek chemiczny w organizmie, który odgrywa istotną rolę w regulacji procesów fizjologicznych, takich jak odpowiedź immunologiczna oraz regulacja przepuszczalności naczyń krwionośnych.

Jednak u niektórych osób nadmierna ilość histaminy lub nadmierna reaktywność na ten związek może prowadzić do wystąpienia różnorodnych objawów, włączając w to reakcje alergiczne, nietolerancje pokarmowe, migreny i bóle głowy, problemy ze skórą, a nawet zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

Dieta niskohistaminowa jest zazwyczaj stosowana przez osoby, które cierpią na różnorodne objawy związane z nadmierną reaktywnością histaminową. Mogą to być osoby z diagnozą alergii pokarmowej, nietolerancji pokarmowej, zespołu jelita nadwrażliwego oraz osoby borykające się z migrenami lub innymi uporczywymi objawami.

3. Jakie produkty należy wyeliminować z diety antyhistaminowej?

Produkty bogate w histaminę:

• produkty zbożowe - chleb żytni, płatki owsiane, kasza gryczana,
• sery - parmezan, cheddar, ementaler, camembert, brie, gorgonzola,
• wędliny - szynka, salami, kiełbasa, boczek,
• ryby - śledź, makrela, tuńczyk, szczupak, sardynki,
• owoce morza - krewetki, ostrygi, małże,
• produkty fermentowane - kiszone ogórki, kapusta kiszona, kefir, jogurt naturalny,
• warzywa - pomidory, bakłażany, szpinak, szparagi,
• owoce - truskawki, maliny, ananas, kiwi, pomarańcze, dojrzałe banany,
• sosy - sojowy, rybny, worcestershire,
• alkohol - czerwone i białe wino.

Produkty mogące stymulować uwalnianie histaminy:

• alkohol - piwo, whisky, rum,
• przyprawy - cynamon, goździki, curry, papryka, gałka muszkatołowa,
• owoce - cytrusy, jagody, winogrona, awokado,
• orzechy - włoskie, laskowe, nerkowca, migdały, pistacje,
• nasiona - słonecznik, dynia, sezam,
• herbaty - zielona, czarna, miętowa, yerba mate,
• dodatki do potraw - musztarda, chrzan, majonez, barwniki, sztuczne aromaty,
• słodycze - czekolada, karmel, lody, ciastka,
• przetworzone produkty - fast foody, gotowe dania, przekąski, chipsy.

Osoby stosujące dietę antyhistaminową mogą zauważyć, że niektóre produkty spożywane w umiarkowanych ilościach nie powodują u nich objawów, dlatego też istotne jest prowadzenie dzienniczka żywieniowego i obserwacja własnych reakcji na poszczególne produkty. W każdym przypadku zaleca się także konsultację z lekarzem lub dietetykiem w celu dostosowania diety do indywidualnych potrzeb zdrowotnych.

4. Jak diagnozuje się nietolerancję histaminy?

Diagnoza nietolerancji histaminy może być wyzwaniem, ponieważ nie istnieje jednoznaczny test laboratoryjny, który potwierdziłby tę nietolerancję. Zazwyczaj proces diagnozy opiera się na dokładnym wywiadzie medycznym oraz obserwacji objawów pacjenta po spożyciu pokarmów bogatych w histaminę lub substancji stymulujących jej uwalnianie.

Główne kroki w diagnozowaniu nietolerancji histaminy to:

• wywiad medyczny dotyczący objawów, ich częstotliwości, nasilenia oraz czasu występowania,
• wprowadzenie diety eliminacyjnej na 2-4 tygodnie oraz prowadzenie dzienniczka żywieniowego,
• stopniowe włączanie do diety pojedynczych produktów bogatych w histaminę lub substancji stymulujących histaminę,
• obserwowanie reakcji organizmu.